Bu açık kaynaklı bir katkıdır. Berlin yayınevi, ilgilenen herkese, ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı sunuyor.
Ölüm her yerde ama neredeyse hiç kimse onun hakkında konuşmak istemiyor. Eva Wünsch ve Luisa Stömer, “Eşik Kaygısı” adlı kitaplarında, ölümle yoğun bir şekilde baş etmeye yönelik yalnızca sözcükler değil, aynı zamanda görseller de buldular. Bunu onlarla konuştuk.
Ölüm hakkında bir kitap yazmak sizin için neden önemliydi? Belirli bir nedeni var mıydı?
Luisa Stömer: Bunun özel nedeni, hiçbir şeyin bir noktada sevdiklerimizi ve kendi hayatlarımızı ölümüne kaybedeceğimizden daha kesin olmadığı, ancak aynı zamanda bundan daha az hazırlıklı olmadığımız düşüncesinin tatmin edici olmayan sonucuydu.
Eva Wünsch: Kelime dağarcığımız yoktu, konuşma pratiğimiz yoktu, başlangıç noktamız yoktu. Ancak bu bireysel bir sorun değil; ölüme dair bu sessizlik toplumsallaşıyor ve büyük bir toplumsal engeli temsil ediyor; savunmacı bir tavırla sonuçlanan ve iten bir tabu.
Acı zaman alır. Sosyal etkileşim bu durumlarda yardımcı olabilir.Kateryna Hliznitsova/unsplash
Sebebi ise hiç ihtiyaç duymadan kendimizi konuya adamak için fırsat yaratmaktı.
Stömer: Kesinlikle, çünkü ölümle, ölümle, kederle ve kırılganlıkla ilgili her şeyi bastırmanın sonucu, bir noktada bunların hepimizin başına gelmesi olacaktır. Bu sadece ölümü savuşturanlarla ilgili değil, aynı zamanda onu bastırma şansı olmayan ve sonra kendini yalnız hissedenlerle de ilgili. Bu nedenle kendinizle ve başkalarıyla iletişim kurmanızı sağlayan bir kitap yaratmak istedik.
dpa
Görüşülen kişiler
Luisa Stömer Ve Eva Dilek illüstratörler, grafik tasarımcıları ve yazarlardır. Her ikisi de TH-Nürnberg'de grafik tasarım ve illüstrasyon eğitimi aldı ve 2023'ten beri orada illüstrasyon ve konsept dersleri veriyorlar. İlk ortak kitapları “Ebbe & Blut – Kadın döngüsünün gelgitleri hakkında her şey” Alman Tasarım Ödülü'ne layık görüldü. Yeni kitabı “Eşik Kaygısı” Ekim 2024'te çıkacak.
2016 yılında ortak kitabınız “Ebbe & Blut”ta yine tabu olan bir konuyu ele aldınız; kadın döngüsü. Tabu olduğu varsayılan konuları kamuoyuna sunmakla ilgileniyor musunuz?
Stömer: Bizim için bu, mevcut durumları yapıcı ve kararlı bir şekilde sorgulamak ve düşünmeye malzeme sağlamakla ilgili. Uzun yıllardır bilginin daha aydınlanmış ve açık bir topluma katkıda bulunabileceği deneyimiyle – giderek büyüyen feminist, cinsel eğitim ve tıp eğitimi ve sosyo-politik konular kataloğuyla – ilgileniyoruz. Tasarımcılar olarak kendi becerilerimizi kullanarak konulara dikkat çekerek mesleğimize değer katabilmek bizim için özellikle değerli.
Geçişin bir görüntüsü olarak eşikEvgeny Matveev/unsplash
Ölümü ve ölümü anlamak herkes için zordur. Kitabınızın önsözünde bunu çok güzel ve canlı bir şekilde şu sözlerle anlatmıştınız: “Ölmek bir eşiktir. Ve ölüm paspasın ötesindeki alandır.” Bunu nasıl buldun?
Stömer: Daha yakından bakıldığında ölümle ölüm arasında çok açık bir fark var. Ölmek bazen daha uzun, bazen daha kısa sürebilen ama yine de hayatta kalmanın bir parçası olan bir süreçtir. Ölüm bir an sonradır. Her sürecin mutlak sonu – bir durum.
Dilek: Geri dönüşü olmayan bir şey.
Stömer: Ve bir bulmaca.
Wünsch: Öldükten sonra ve ölümle birlikte spekülasyonun bilinmeyen alanı başlıyor. Bilinen bazı görüşlere göre tüm varoluş ölümle sona ererken, bazı varsayımlar ise ölümün ardından gelen bilinmeyenin başka bir yaşamdan ibaret olduğunu iddia eder. Yani eğer ölmek bir tür kapıya geçişse, içinde ne saklandığını kimsenin bilmediği bir odaya açılan bir kapı.
Stömer: Nihai eşik durumu.
Ölümle ilgili hangi soruları araştırmak istediğinizi nasıl seçtiniz?
Stömer: Biz sadece ölümü belirleyen değil, ölümün ötesinde de devam eden toplumsal eşitsizliklere odaklandık. Çünkü bir kişinin ölümü her zaman onun yaşam koşulları bağlamında değerlendirilmelidir. Özellikle varlıklı orta sınıf aileler etkileyici mezarlar, mezarlar ve aile dinlenme yerleriyle kendilerini ölümsüzleştirirken, yoksulların ölümü her zaman iz bırakmamayla karakterize edilmiştir. Bu tür şeyler ancak ölüm konusunda söylem ve fikir alışverişi için alan ve fırsatlar yarattığımızda görünür hale gelir.
Mezarlıktaki aile mezarlığıSchöning/imago
Kitabı sadece yazmadın, aynı zamanda resimledin. İllüstrasyon yaparken sizin için önemli olan neydi?
Wünsch: Tasarım ikinci düzeyde bir anlayış işlevi görüyor. Ölümle düşük eşikli ve başka bir şekilde baş etmeye bir davet olarak. Dilin ve bilişin sınırlarına ulaştığı noktada görseller anlayışı sağlayabilir.
Stömer: Yıllardır birlikte çizim yapıyoruz ve şimdi oldukça diyalojik bir çalışma yöntemi geliştirdik: biri başlıyor, diğeri devralıyor ve sonuçta her zaman ikimizden oluşan çok katmanlı bir görüntü yapısı ortaya çıkıyor. Bu ileri geri hareket, yani bitmiş görüntü üzerindeki kontrolün otomatik olarak bırakılması, ölümle baş etme süreçlerine çok iyi uyuyor: bu, daha çok serbest bırakmak ve bulduğunuz şeyle uygun şekilde başa çıkmakla ilgili.
Ölüm konusuna tek başına yaklaşmak zorunda olmamanın sana faydası oldu mu?
Arzu: Kesinlikle. Bir çift olarak çalışmalarımızda birbirimizi iyi destekleyebilir ve destekleyebiliriz. Bu sadece çizim yaparken veya yazarken değil, aynı zamanda dostluğumuz aracılığıyla da işe yarıyor. Bu süre zarfında, araştırma dönemi boyunca aramızda yeni bir düzeydeki alışverişi mümkün kılan uzun dijital yazışmalar da dahil olmak üzere pek çok alışverişte bulunduk.
Yakın gelecekte ölüm konusuyla uğraşmak zorunda kalırsanız bu konuda artık daha iyi olacağınızı mı düşünüyorsunuz?“ veya ““daha sağlıklı” bir karşılaşma mı?
Stömer: Kesinlikle hiçbir zaman daha az kötü olmayacak; önceden teorik olarak ne kadar çalışmış olursanız olun. Bununla birlikte, konu hakkında bilgi sahibi olmak, zaten zorlayıcı olan bir durumda size biraz daha hareket alanı sağlayabilir.
Artık ölüm konusu genellikle pek sevindirici bir konu değildir. Kitap üzerinde çalıştığınız dört yıl boyunca konunun ciddiyetini hissettiniz mi?
Wünsch: Ara sıra, özellikle de araştırma yaparken, kesinlikle konuya ara vermemiz gerekiyordu; Ve böylece kitap projesinin içerik açısından daha fazla çalışılmadığı haftalar oldu. Neyse ki her zaman bir şeyler yaparak, çizerek her şeyin üstesinden gelmeyi başardık ve böylece içerikten tamamen uzaklaşmadan uzaklaşmayı başardık.
Kitabın ekinde “Ölüm Pozitifliği Manifestosu” yer alıyor. Bu ne anlama gelir?
Stömer: Manifesto, ölümü çevreleyen tabuyu pratik çözümlerle ele almanın yeni yollarını arayan profesyoneller, akademisyenler ve sanatçılardan oluşan bir dernek olan “İyi Ölüm Düzeni” kolektifinden geliyor. Ölümle ilgili tabuları ortadan kaldırmaya kararlı olan ölüm pozitifliği hareketi birkaç yıldır büyüyor. İlk ilkesi şu: “Ölümün saklanmasının ve kapalı kapılar ardında ölmenin topluma yarardan çok zarar getirdiğine inanıyorum.”
Wünsch: Elbette buradaki “pozitiflik” kelimesi, eşyalara içi boş bir pozitiflik empoze etmek anlamına gelmiyor; daha ziyade onlara açık bir dikkatle bakıp, onları yavaş yavaş değiştirmek anlamına geliyor. Luisa: Manifestoda belirtildiği gibi “ölüm ve ölüme ilişkin dürüst konuşmaları sağlıklı bir toplumun temel taşı olarak” görmek.
Ölümle başa çıkmanın bir yolunu bulmak aynı zamanda topluma da yardımcı olur.Swati Kedia/unsplash
Ölmekten mi korkuyorsun?
Wünsch: Elbette bundan korkuyoruz. Başkalarının ölümünden biraz önce, kendinizinkinden biraz daha fazla. Ama bunun hakkında konuşmak yardımcı olur. Manşonun gürültüsüyle uyum içinde bağlantı kurmak oldukça güzel bir şey.
Açık kaynak
haber bülteni
Kaydınız için teşekkür ederiz.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Ölümle yoğun yüzleşmenizden kesinlikle çok şey öğrendiniz. Bu konuda aklınıza en çok takılan şey neydi?
Stömer: Hala en etkileyici olan şey, yaşamın sonuyla uğraşmanın sonuçta ölümden çok yaşamla ilgili olmasıdır. Son yıllarda sık sık kendi tutumlarımızı değiştirdik ve ölme süreci veya kompostlanabilir kaplar hakkında kesinlikle her şeyi öğrenmeye çalıştık, anlam sorularını reddettik, cenazeci olmak istedik ve agnostik olduk. Ölüm hakkında kitap yazmanın her şeyden önce yaşam koşullarını düşünmek anlamına geldiğini her zamankinden daha iyi anlıyoruz.
Wünsch: Ve birlikte olmaktan başka hiçbir şeyin gerçekten faydası yok.
Daniel Schieferdecker, 15 yıldır Zeit Online, Esquire ve Rolling Stone gibi çeşitli mecralarda serbest yazar olarak çalışıyor. Aynı zamanda üç yıl boyunca Avrupa'nın en büyük hip-hop dergisi Juice'ın genel yayın yönetmenliğini yaptı ve iki kitap yazdı: Çin seyahat yemek kitabı “Forever Yang” ve rapçi RAF Camora'nın yetkili biyografisi.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi ilgilenen herkese bu fırsatı sunuyor İlgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak. Seçilen katkılar yayınlandı ve onurlandırıldı.
Ölüm her yerde ama neredeyse hiç kimse onun hakkında konuşmak istemiyor. Eva Wünsch ve Luisa Stömer, “Eşik Kaygısı” adlı kitaplarında, ölümle yoğun bir şekilde baş etmeye yönelik yalnızca sözcükler değil, aynı zamanda görseller de buldular. Bunu onlarla konuştuk.
Ölüm hakkında bir kitap yazmak sizin için neden önemliydi? Belirli bir nedeni var mıydı?
Luisa Stömer: Bunun özel nedeni, hiçbir şeyin bir noktada sevdiklerimizi ve kendi hayatlarımızı ölümüne kaybedeceğimizden daha kesin olmadığı, ancak aynı zamanda bundan daha az hazırlıklı olmadığımız düşüncesinin tatmin edici olmayan sonucuydu.
Eva Wünsch: Kelime dağarcığımız yoktu, konuşma pratiğimiz yoktu, başlangıç noktamız yoktu. Ancak bu bireysel bir sorun değil; ölüme dair bu sessizlik toplumsallaşıyor ve büyük bir toplumsal engeli temsil ediyor; savunmacı bir tavırla sonuçlanan ve iten bir tabu.
Acı zaman alır. Sosyal etkileşim bu durumlarda yardımcı olabilir.Kateryna Hliznitsova/unsplash
Sebebi ise hiç ihtiyaç duymadan kendimizi konuya adamak için fırsat yaratmaktı.
Stömer: Kesinlikle, çünkü ölümle, ölümle, kederle ve kırılganlıkla ilgili her şeyi bastırmanın sonucu, bir noktada bunların hepimizin başına gelmesi olacaktır. Bu sadece ölümü savuşturanlarla ilgili değil, aynı zamanda onu bastırma şansı olmayan ve sonra kendini yalnız hissedenlerle de ilgili. Bu nedenle kendinizle ve başkalarıyla iletişim kurmanızı sağlayan bir kitap yaratmak istedik.
dpa
Görüşülen kişiler
Luisa Stömer Ve Eva Dilek illüstratörler, grafik tasarımcıları ve yazarlardır. Her ikisi de TH-Nürnberg'de grafik tasarım ve illüstrasyon eğitimi aldı ve 2023'ten beri orada illüstrasyon ve konsept dersleri veriyorlar. İlk ortak kitapları “Ebbe & Blut – Kadın döngüsünün gelgitleri hakkında her şey” Alman Tasarım Ödülü'ne layık görüldü. Yeni kitabı “Eşik Kaygısı” Ekim 2024'te çıkacak.
2016 yılında ortak kitabınız “Ebbe & Blut”ta yine tabu olan bir konuyu ele aldınız; kadın döngüsü. Tabu olduğu varsayılan konuları kamuoyuna sunmakla ilgileniyor musunuz?
Stömer: Bizim için bu, mevcut durumları yapıcı ve kararlı bir şekilde sorgulamak ve düşünmeye malzeme sağlamakla ilgili. Uzun yıllardır bilginin daha aydınlanmış ve açık bir topluma katkıda bulunabileceği deneyimiyle – giderek büyüyen feminist, cinsel eğitim ve tıp eğitimi ve sosyo-politik konular kataloğuyla – ilgileniyoruz. Tasarımcılar olarak kendi becerilerimizi kullanarak konulara dikkat çekerek mesleğimize değer katabilmek bizim için özellikle değerli.
Geçişin bir görüntüsü olarak eşikEvgeny Matveev/unsplash
Ölümü ve ölümü anlamak herkes için zordur. Kitabınızın önsözünde bunu çok güzel ve canlı bir şekilde şu sözlerle anlatmıştınız: “Ölmek bir eşiktir. Ve ölüm paspasın ötesindeki alandır.” Bunu nasıl buldun?
Stömer: Daha yakından bakıldığında ölümle ölüm arasında çok açık bir fark var. Ölmek bazen daha uzun, bazen daha kısa sürebilen ama yine de hayatta kalmanın bir parçası olan bir süreçtir. Ölüm bir an sonradır. Her sürecin mutlak sonu – bir durum.
Dilek: Geri dönüşü olmayan bir şey.
Stömer: Ve bir bulmaca.
Wünsch: Öldükten sonra ve ölümle birlikte spekülasyonun bilinmeyen alanı başlıyor. Bilinen bazı görüşlere göre tüm varoluş ölümle sona ererken, bazı varsayımlar ise ölümün ardından gelen bilinmeyenin başka bir yaşamdan ibaret olduğunu iddia eder. Yani eğer ölmek bir tür kapıya geçişse, içinde ne saklandığını kimsenin bilmediği bir odaya açılan bir kapı.
Stömer: Nihai eşik durumu.
Ölümle ilgili hangi soruları araştırmak istediğinizi nasıl seçtiniz?
Stömer: Biz sadece ölümü belirleyen değil, ölümün ötesinde de devam eden toplumsal eşitsizliklere odaklandık. Çünkü bir kişinin ölümü her zaman onun yaşam koşulları bağlamında değerlendirilmelidir. Özellikle varlıklı orta sınıf aileler etkileyici mezarlar, mezarlar ve aile dinlenme yerleriyle kendilerini ölümsüzleştirirken, yoksulların ölümü her zaman iz bırakmamayla karakterize edilmiştir. Bu tür şeyler ancak ölüm konusunda söylem ve fikir alışverişi için alan ve fırsatlar yarattığımızda görünür hale gelir.
Mezarlıktaki aile mezarlığıSchöning/imago
Kitabı sadece yazmadın, aynı zamanda resimledin. İllüstrasyon yaparken sizin için önemli olan neydi?
Wünsch: Tasarım ikinci düzeyde bir anlayış işlevi görüyor. Ölümle düşük eşikli ve başka bir şekilde baş etmeye bir davet olarak. Dilin ve bilişin sınırlarına ulaştığı noktada görseller anlayışı sağlayabilir.
Stömer: Yıllardır birlikte çizim yapıyoruz ve şimdi oldukça diyalojik bir çalışma yöntemi geliştirdik: biri başlıyor, diğeri devralıyor ve sonuçta her zaman ikimizden oluşan çok katmanlı bir görüntü yapısı ortaya çıkıyor. Bu ileri geri hareket, yani bitmiş görüntü üzerindeki kontrolün otomatik olarak bırakılması, ölümle baş etme süreçlerine çok iyi uyuyor: bu, daha çok serbest bırakmak ve bulduğunuz şeyle uygun şekilde başa çıkmakla ilgili.
Ölüm konusuna tek başına yaklaşmak zorunda olmamanın sana faydası oldu mu?
Arzu: Kesinlikle. Bir çift olarak çalışmalarımızda birbirimizi iyi destekleyebilir ve destekleyebiliriz. Bu sadece çizim yaparken veya yazarken değil, aynı zamanda dostluğumuz aracılığıyla da işe yarıyor. Bu süre zarfında, araştırma dönemi boyunca aramızda yeni bir düzeydeki alışverişi mümkün kılan uzun dijital yazışmalar da dahil olmak üzere pek çok alışverişte bulunduk.
Yakın gelecekte ölüm konusuyla uğraşmak zorunda kalırsanız bu konuda artık daha iyi olacağınızı mı düşünüyorsunuz?“ veya ““daha sağlıklı” bir karşılaşma mı?
Stömer: Kesinlikle hiçbir zaman daha az kötü olmayacak; önceden teorik olarak ne kadar çalışmış olursanız olun. Bununla birlikte, konu hakkında bilgi sahibi olmak, zaten zorlayıcı olan bir durumda size biraz daha hareket alanı sağlayabilir.
Artık ölüm konusu genellikle pek sevindirici bir konu değildir. Kitap üzerinde çalıştığınız dört yıl boyunca konunun ciddiyetini hissettiniz mi?
Wünsch: Ara sıra, özellikle de araştırma yaparken, kesinlikle konuya ara vermemiz gerekiyordu; Ve böylece kitap projesinin içerik açısından daha fazla çalışılmadığı haftalar oldu. Neyse ki her zaman bir şeyler yaparak, çizerek her şeyin üstesinden gelmeyi başardık ve böylece içerikten tamamen uzaklaşmadan uzaklaşmayı başardık.
Kitabın ekinde “Ölüm Pozitifliği Manifestosu” yer alıyor. Bu ne anlama gelir?
Stömer: Manifesto, ölümü çevreleyen tabuyu pratik çözümlerle ele almanın yeni yollarını arayan profesyoneller, akademisyenler ve sanatçılardan oluşan bir dernek olan “İyi Ölüm Düzeni” kolektifinden geliyor. Ölümle ilgili tabuları ortadan kaldırmaya kararlı olan ölüm pozitifliği hareketi birkaç yıldır büyüyor. İlk ilkesi şu: “Ölümün saklanmasının ve kapalı kapılar ardında ölmenin topluma yarardan çok zarar getirdiğine inanıyorum.”
Wünsch: Elbette buradaki “pozitiflik” kelimesi, eşyalara içi boş bir pozitiflik empoze etmek anlamına gelmiyor; daha ziyade onlara açık bir dikkatle bakıp, onları yavaş yavaş değiştirmek anlamına geliyor. Luisa: Manifestoda belirtildiği gibi “ölüm ve ölüme ilişkin dürüst konuşmaları sağlıklı bir toplumun temel taşı olarak” görmek.
Ölümle başa çıkmanın bir yolunu bulmak aynı zamanda topluma da yardımcı olur.Swati Kedia/unsplash
Ölmekten mi korkuyorsun?
Wünsch: Elbette bundan korkuyoruz. Başkalarının ölümünden biraz önce, kendinizinkinden biraz daha fazla. Ama bunun hakkında konuşmak yardımcı olur. Manşonun gürültüsüyle uyum içinde bağlantı kurmak oldukça güzel bir şey.
Açık kaynak
haber bülteni
Kaydınız için teşekkür ederiz.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Ölümle yoğun yüzleşmenizden kesinlikle çok şey öğrendiniz. Bu konuda aklınıza en çok takılan şey neydi?
Stömer: Hala en etkileyici olan şey, yaşamın sonuyla uğraşmanın sonuçta ölümden çok yaşamla ilgili olmasıdır. Son yıllarda sık sık kendi tutumlarımızı değiştirdik ve ölme süreci veya kompostlanabilir kaplar hakkında kesinlikle her şeyi öğrenmeye çalıştık, anlam sorularını reddettik, cenazeci olmak istedik ve agnostik olduk. Ölüm hakkında kitap yazmanın her şeyden önce yaşam koşullarını düşünmek anlamına geldiğini her zamankinden daha iyi anlıyoruz.
Wünsch: Ve birlikte olmaktan başka hiçbir şeyin gerçekten faydası yok.
Daniel Schieferdecker, 15 yıldır Zeit Online, Esquire ve Rolling Stone gibi çeşitli mecralarda serbest yazar olarak çalışıyor. Aynı zamanda üç yıl boyunca Avrupa'nın en büyük hip-hop dergisi Juice'ın genel yayın yönetmenliğini yaptı ve iki kitap yazdı: Çin seyahat yemek kitabı “Forever Yang” ve rapçi RAF Camora'nın yetkili biyografisi.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi ilgilenen herkese bu fırsatı sunuyor İlgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak. Seçilen katkılar yayınlandı ve onurlandırıldı.