Bu bir Açık kaynak-Katkı. Berliner Verlag herkese ilgilendiğini verir OlasılıkAlaka düzeyi ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak.
Saltanatı sırasında Nancy Faeser, İslam Devletlerinden bir milyon erkeğin ülkemize izin verdi. Müslüman kardeşlerle fotoğraflandı ve demolarda polis memurlarına karşı çıkarak kendi çalışanlarını itibarsızlaştırdı (“tüm polisler piçler” şeffaf).
Sınırları sadece muhalefetin güçlü baskısı için kontrol etti (örneğin Avrupa Şampiyonası sırasında sınırlı bir süre için) ve aksi takdirde her zaman sınırları koruyamayacağınızı iddia ediyor (bu size tanıdık geliyor mu?). Ve şimdi, İçişleri Bakanlığı'ndan kasıklarında, AFD'yi bir parti olarak yasaklamanın yolunu hazırladı.
Almanya'da neden siyah ve mavi seçildi
Sınıflandırmak için: Ben bir Alman-Amerikalıyım, Berlin'deki CDU-Dahlem'in bir üyesiyim ve bu sefer Friedrich Merz'in Siyasi Dönüşü'ne olan güvende CDU Seçmen. Ve şimdi ABD Dışişleri Bakanı ve Ulusal Güvenlik Danışmanı Marco Rubio tarafından zulümle suçlanan bir ülkede yaşamaktan utanmalıyım.
Ve o haklı. Amerika Birleşik Devletleri – Katolik ve Kültürel Akrabaları – diğer Amerika'dan gelen göçmenlerle uğraştığı kadar yanlış, Almanya ile ilgili hakkı var. Yaklaşık yüzde 15 oyu ile SPD muhtemelen sadece göçmen milide seçilir ve bu nedenle yasal turbo vatandaşlığa geçme istedi. Tek sorun: Bu göçmenler öncelikle İslam ülkelerinden geliyor ve entegre edilmesi zor. Her çocuk bunu bilir ve görür. Bu nedenle, siyah ve mavinin çoğunluğu Federal seçimlerinde seçildi.
“Seni kıran seni kırıyor!”
Ve bunun ırkçılıkla ilgisi yok, ancak sadece uyumsuz değerlerle. Eyalet okullarında üç çocuğun annesi olarak, Almanya'nın insani yükümlülükleri olduğunu duyuyorum. Burada vergi ödeyen ve işleyen okullar/sağlık sistemleri/güvenlik bekleyen insanlara yönelik insanlık nerede? Geleneği cebimde bıçak giymeye ait olan erkeklerin etrafında çiftleşmekten korkmak istemiyorum. Dinlerinde birkaç karısı olduğunu iddia eden ve genç kızlarını Burkas'ın altında zorlayan erkeklerin önünde: Almanya 2015'ten beri giderek daha fazla arıyor.
Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Cumhuriyetçi ve eşzamanlı Trump eleştirmeni Anthony Scaramucci, ülkesi hakkında şunları söylüyor: “Bir refah devleti sınırlarını korumalı.” Bu “çim yeşil veya gökyüzü mavi” gibi banal bir cümle. Dünyanın en cömert refah devletine sahip olsak da, bu acele sadece Almanya'da geçerli değildir.
Ancak görünüşe göre Almanya, işe yaramayan bir Schengen anlaşmasına atıfta bulunarak sınırlarını koruma hakkına sahip değil. Bu saçma tiyatroya kişisel yorumum: Almanya, 1933'ten beri – çok çeşitli siyasi yönlerde – travmatize etti ve artık hesap verebilir değil. Siyasi sınıfı iç güvenliği reddeden bir ülke artık zihinsel olarak sağlıklı değildir.
Diğer evimde de birçok sosyal sorun var, ancak İslam ülkelerinden kitlesel göç yok. Ve polisimize göre, bu AfD değil, bu ülkedeki en büyük sorun. Gazeteciler bu ülkedeki siyasi korumayı ve papağanları ne kadar sürecek, AFD sağa doğru güvence altına alıyor? Sosyal çoğunluk bununla ne kadar sürer? Sadece Rio Reiser ile söyleyebilirim: “Seni ne kırıyor!”
Johanna Freymann serbest bir gazetecidir. Montreal'de gazetecilik okudu ve Bild gazetesinde çalıştı. Freymann Berlin'de yaşıyor.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir katkıdır. İle Açık kaynak Berlin Yayıncısı, Alaka ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak için. Seçilen katkılar olacak Yayınlanmış ve onurlandırılmış.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler
Saltanatı sırasında Nancy Faeser, İslam Devletlerinden bir milyon erkeğin ülkemize izin verdi. Müslüman kardeşlerle fotoğraflandı ve demolarda polis memurlarına karşı çıkarak kendi çalışanlarını itibarsızlaştırdı (“tüm polisler piçler” şeffaf).
Sınırları sadece muhalefetin güçlü baskısı için kontrol etti (örneğin Avrupa Şampiyonası sırasında sınırlı bir süre için) ve aksi takdirde her zaman sınırları koruyamayacağınızı iddia ediyor (bu size tanıdık geliyor mu?). Ve şimdi, İçişleri Bakanlığı'ndan kasıklarında, AFD'yi bir parti olarak yasaklamanın yolunu hazırladı.
Almanya'da neden siyah ve mavi seçildi
Sınıflandırmak için: Ben bir Alman-Amerikalıyım, Berlin'deki CDU-Dahlem'in bir üyesiyim ve bu sefer Friedrich Merz'in Siyasi Dönüşü'ne olan güvende CDU Seçmen. Ve şimdi ABD Dışişleri Bakanı ve Ulusal Güvenlik Danışmanı Marco Rubio tarafından zulümle suçlanan bir ülkede yaşamaktan utanmalıyım.
Ve o haklı. Amerika Birleşik Devletleri – Katolik ve Kültürel Akrabaları – diğer Amerika'dan gelen göçmenlerle uğraştığı kadar yanlış, Almanya ile ilgili hakkı var. Yaklaşık yüzde 15 oyu ile SPD muhtemelen sadece göçmen milide seçilir ve bu nedenle yasal turbo vatandaşlığa geçme istedi. Tek sorun: Bu göçmenler öncelikle İslam ülkelerinden geliyor ve entegre edilmesi zor. Her çocuk bunu bilir ve görür. Bu nedenle, siyah ve mavinin çoğunluğu Federal seçimlerinde seçildi.
“Seni kıran seni kırıyor!”
Ve bunun ırkçılıkla ilgisi yok, ancak sadece uyumsuz değerlerle. Eyalet okullarında üç çocuğun annesi olarak, Almanya'nın insani yükümlülükleri olduğunu duyuyorum. Burada vergi ödeyen ve işleyen okullar/sağlık sistemleri/güvenlik bekleyen insanlara yönelik insanlık nerede? Geleneği cebimde bıçak giymeye ait olan erkeklerin etrafında çiftleşmekten korkmak istemiyorum. Dinlerinde birkaç karısı olduğunu iddia eden ve genç kızlarını Burkas'ın altında zorlayan erkeklerin önünde: Almanya 2015'ten beri giderek daha fazla arıyor.
Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Cumhuriyetçi ve eşzamanlı Trump eleştirmeni Anthony Scaramucci, ülkesi hakkında şunları söylüyor: “Bir refah devleti sınırlarını korumalı.” Bu “çim yeşil veya gökyüzü mavi” gibi banal bir cümle. Dünyanın en cömert refah devletine sahip olsak da, bu acele sadece Almanya'da geçerli değildir.
Ancak görünüşe göre Almanya, işe yaramayan bir Schengen anlaşmasına atıfta bulunarak sınırlarını koruma hakkına sahip değil. Bu saçma tiyatroya kişisel yorumum: Almanya, 1933'ten beri – çok çeşitli siyasi yönlerde – travmatize etti ve artık hesap verebilir değil. Siyasi sınıfı iç güvenliği reddeden bir ülke artık zihinsel olarak sağlıklı değildir.
Diğer evimde de birçok sosyal sorun var, ancak İslam ülkelerinden kitlesel göç yok. Ve polisimize göre, bu AfD değil, bu ülkedeki en büyük sorun. Gazeteciler bu ülkedeki siyasi korumayı ve papağanları ne kadar sürecek, AFD sağa doğru güvence altına alıyor? Sosyal çoğunluk bununla ne kadar sürer? Sadece Rio Reiser ile söyleyebilirim: “Seni ne kırıyor!”
Johanna Freymann serbest bir gazetecidir. Montreal'de gazetecilik okudu ve Bild gazetesinde çalıştı. Freymann Berlin'de yaşıyor.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir katkıdır. İle Açık kaynak Berlin Yayıncısı, Alaka ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak için. Seçilen katkılar olacak Yayınlanmış ve onurlandırılmış.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler