Futbol bizim hayatımızdır, çünkü Kral Futbol dünyayı yönetiyor, 1974'te Federal Almanya Cumhuriyeti Alman milli futbol takımının şarkısını söylüyordu. Bu bir hit oldu. Avrupa Futbol Şampiyonası yakında Almanya'da gerçekleşecek ve Avrupa'nın her yerindeki birçok insan tam olarak bunu hissedecek.
Futbol Almanya'ya geldiğinde henüz dünyaya hakim olmamıştı ve Almanya'da “serbestlik” olarak değersizleştirilip reddediliyordu. O zamanlar jimnastik ve daha fazla askeri tatbikat popülerdi. Futbolun tamamıyla “Alman olmayan” olduğu düşünülüyordu.
İnsanlar İngiltere'deki proleter spora burun kıvırdılar. Yüzyılın başında Yahudiler bu Alman jimnastik kulüplerinin bazılarında hoş karşılanmadığından, özellikle futbol kulüpleri Yahudi vatandaşlar için özellikle çekiciydi. Bayern, kulüp ve Frankfurt'tan Eintracht Yahudiler tarafından ortaklaşa kuruldu. Yahudiler ayrıca DFB'nin kurulmasında da önemli bir rol oynadı.
Yahudi Walther Bensemann özellikle önemliydi. Seyahat etmeyi seven adam, güney Almanya'da çok sayıda futbol kulübünün kuruluşunda yer aldı. İlk uluslararası maçları düzenledi ve Alman Futbol Federasyonu adını ortaya çıkardı. 1920'de, bugün Alman futbol taraftarları için hâlâ “İncil” olan “Kicker”ı da kurdu.
Hitler'in iktidara gelmesinden sadece birkaç hafta sonra Yahudiler sivil kulüplerden çıkarıldı. Tedirgin nüfusun büyük bir kısmının isteyerek takip ettiği acımasız bir rejimin günah keçisi haline geldiler. Bensemann kovuldu. Başarılı bir şekilde İsviçre'ye göç ettikten kısa bir süre sonra 1934'te öldü. Milli takım maçında 10 gol atma rekorunu kıran Yahudi milli oyuncu Gottfried Fuchs da Kanada'ya göç etmeyi başardı.
Açık kaynak
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Yahudi milli forvet Julius Hirsch öldürüldü
Ancak 1943'te Auschwitz toplama kampında öldürülen Yahudi milli forvet Julius Hirsch için işler farklıydı. İki milli oyuncunun portreleri, Kicker spor dergisinin ünlü milli takım albümlerinde bundan böyle yasaklandı.
Hirsch, zamanının en iyi forvetlerinden biri olarak kabul ediliyordu. İki kulüple Almanya şampiyonu olan ilk futbolcuydu: 1910'da Karlsruher FV ile ve 1914'te SpVgg Fürth ile. Hollanda'ya karşı oynadığı ikinci uluslararası maçta, bir maçta dört gol atan ilk Alman milli oyuncu oldu.
Karlsruhe Kickers 1895 takımı ortada Walther Bensemann (topla birlikte) oturuyor. Bu fotoğraf, 25 yıl sonra, 14 Temmuz 1920'de Kicker'ın ilk sayısının ön sayfasını süsledi.Wikimedia Commons
Hirsch'in kaderi savaştan sonra bile uzun süre gizli tutuldu. Ancak onlarca yıl sonra bağımsız spor tarihçileri onu daha ayrıntılı olarak hatırlamaya başladı. Alman Futbol Federasyonu (DFB), 2005 yılından bu yana “Julius Hirsch Ödülü”nü veriyor. Bu ödül özellikle sosyal gruplara karşı dışlanma ve ayrımcılıkla mücadele eden faaliyetlere verilmektedir.
“Bugün Stuttgart spor raporunda KFV dahil büyük kulüplerin Yahudilerin spor kulüplerinden çıkarılması yönünde karar aldığını okudum. Ne yazık ki, 1902'den beri üyesi olduğum sevgili KFV'ye artık ayrıldığımı büyük bir üzüntüyle bildirmek zorundayım. Ama şunu da belirtmek isterim ki, Alman milletinin artık o kadar nefret edilen kırbaçlanan çocuğunda, aynı zamanda dürüst insanlar ve belki de yaptıklarıyla kanıtlanmış ve yüreklerinin kanını dökmüş çok daha fazla ulusal fikirli Alman Yahudisi de var.”
Nazilerin iktidara gelmesinden sadece iki ay sonra, bazıları Yahudiler tarafından kurulan bazı kulüpler, ortak bir bildiride, yeni yöneticilerle “özellikle de “neşeli ve kararlı” çalışmak istediklerini vurgulamışlardı. Yahudilerin spor kulüplerinden uzaklaştırılması.” Kaiserslautern, Frankfurt'tan Eintracht, kulüp ve Fürth, Bayern ve “60'lar” oradaydı. Tarihçilere göre tüm bunlar, Nasyonal Sosyalist hükümetin ısrarı olmadan önceden itaat ederek gerçekleşti.
Julius Hirsch, 1933'teki deklarasyondan kısa bir süre sonra istifa ederek ihraç edileceğini öngördü ve kulübüne şunları yazdı:
Julius Hirsch'ten son yaşam belirtisi
Pek çok aşağılamanın ardından Hirsch, 1938'de intihara teşebbüs etti. Karısı daha sonra en azından çocuklarını kurtarmak için ondan boşandı. Ne kadar çaresiz ve üzücü bir karar! Hirsch'e göre bu, Nazilerin ayrıcalıklı kıldığı “karma evliliğin” sonu anlamına geliyordu.
Şubat 1943'te 50 yaşındaki Julius Hirsch'e “iş görevlerine” ulaşım için ana tren istasyonuna gitmesi gerektiği bilgisi verildi. Oradan Baden'deki diğer on bir Yahudi ile birlikte Auschwitz'e sürüldü ve muhtemelen orada hemen gazla öldürüldü. Artık oradaki giriş kitaplarında adı geçmiyordu.
Son yaşam belirtisi, yalnızca 3 Mart'ta Dortmund'da posta damgası basılan yoldan çekilmiş bir kartpostaldı: “Sevgililer. İyi indim, işler iyi gidiyor. Hala Almanya'da bulunan Yukarı Silezya'ya gelin. Saygılarımla ve öpücükler, Juller'ınız”
Yaşları 22 ve 17 olan iki çocuğu daha sonra Theresienstadt toplama kampına gönderildi. Ancak her ikisi de 7 Mayıs 1945'te Kızıl Ordu tarafından kurtarıldı. Karısı, savaştan sonra tekrar Hirsch adını aldı ancak ölümüne kadar onun trajik kaderi hakkında konuşmadı.
Kızı savaştan sonrasını hatırladı: “1 Mart 1943'te babam Julius Hirsch'i Karlsruhe'deki ana tren istasyonuna götürdüm ve oradan normal bir tren kompartımanına nakledildi. Hayatımın en korkunç deneyimlerinden biriydi. Işıl ışıl güzel bir gündü. O gün güneşin nasıl parladığını bugün bile anlayamıyorum! Onu bir daha göremeyeceğimize inanmıyorduk. (…) Almanya'ya bağlıydı, Birinci Dünya Savaşı'ndaki kardeşleri gibi Almanya'dan yanaydı. Kendisine böyle davranılacağını hiç düşünmemişti.”
Hirsch'in 1950'de Karlsruhe Bölge Mahkemesi tarafından öldüğü ilan edildi. Aynı zamanda 3.450 DM tutarında “tazminat” da ödendi. Sınır dışı edilmeden sorumlu Gestapo şefi gibi faillerin çoğu, savaş sonrası Almanya'da kariyer yaptı.
Münih Olimpiyat Stadı'nın açılışı vesilesiyle Federal Almanya Cumhuriyeti ile SSCB arasında dostluk maçı. Gottfried Fuchs davet edilmedi.imago
Hayatta kalanları davet et? DFB bir “emsal” yaratmak istemedi.
1972'de eski milli teknik direktör Sepp Herberger, hayatta kalan son kişi Gottfried Fuchs'u DFB'nin konuğu olarak Münih Olimpiyat Stadı'nın açılışı vesilesiyle uluslararası bir maça davet etmek istedi. Aralarında bazı eski Nazilerin de bulunduğu DFB Başkanlığı, bir “emsal” yaratmamak adına bunu reddetti.
Bununla birlikte, yıl aynı zamanda bir ayrılışı da işaret ediyordu. Hayalperestlerin zamanıydı. İnsanlar daha iyi bir Almanya'ya inanıyordu. 1972'de en güzel futbol olması gereken futbol Alman milli takımı tarafından oynandı. O dönemi hâlâ hatırlayabilenler için, o dönemde Netzer, Breitner ve Co.'yla oynanan futbol, her ne kadar Dünya Kupası şampiyonluğu 1974'te kazanılmış olsa da, her şeyin ölçüsü olmaya devam ediyor.
Willy Brandt'a karşı güven oylamasından iki gün sonra, 1972'de Wembley Stadyumu'nda oynanan maç ve ardından gelen Avrupa Şampiyonası unutulmaz olmaya devam ediyor. İyi ve güzel kazanıyor gibiydi.
“Kimse Allah'ın önüne geçemez. Gelsenkirchen'in bazı duvarlarında “Sadece Libuda” yazıyordu. Stan Libuda top sürme becerileriyle ünlüydü. Rio Reiser aynı zamanda grubu Ton Steine Scherben ile birlikte şarkı söyledi: “Bizi ayıran duvarları yıkalım. Millet bir araya gelin, tanışın.”
Ancak Mao posterinin altında “Peking-Rundschau” ile poz veren futbolcu Paul Breitner, grubun kendisine “No Power for Kimse” albümünü göndermesi nedeniyle Berlin-Kreuzberg'deki Ton-Steine-Scherben-WG'ye geldiğinde Futbolla hiç ilgisi olmayan Rio Reiser derin bir uyku çekti.
Reinhard “Stan” Libuda Schalke 04 formasıylaimago
Ticaret, skandallar, nefret söylemi
Başka bir bağlamda Rio Reiser (neredeyse vizyon sahibi) şunu yazdı: “Rüya bitti”. Romantik futbol hayali artık bitmiş gibi görünüyor. Günümüzün parlak futbolu hakkında heyecanlanmak zor.
Ticarileşme aslında o dönemde başladı. 1971 yılında Bundesliga maçlarının “satıldığı” Bundesliga rüşvet skandalı manşetlere taşındı. Sonuç olarak küme düşen Offenbacher Kickers kulübünün başkanı Horst-Gregorio Canellas, skandalı kayıtlı telefon görüşmelerini kullanarak ortaya çıkardı.
Bu aynı zamanda çoğunlukla milli oyuncuların saç stilleri hakkında yorum yapan birçok “nefretçinin” de zamanıydı. O zamanlar hâlâ Deutsche Bundespost'taydı ve henüz internet yoktu. Milli antrenör Helmut Schön mektupları topladı. İnsanlar 1954 dünya şampiyonunun kusursuz saç kesimini geri istiyordu. İnsanlar 1974'teki oyuncuların ten rengine sahip olmayı dilerken, bugün de benzer bir şey internette dolaşıyor.
O zamanlar yalan haberden söz edilmiyordu ama “hain” Brandt'la uğraşmak bugün kesinlikle nefret söylemi olarak tanımlanacaktı. O dönemde bile Bild gazetesi bu konuda özellikle öne çıkıyordu. Başlıca kurbanlardan ikisinin daha sonra Nobel Ödülü sahibi olduğu açıklandı: Varşova Gettosu Anıtı'nın önünde diz çöktükten sonra “hain” olmakla suçlanan Willy Brandt. Ve Bild gazetesinin RAF hakkındaki kampanya benzeri haberlerine öfkelenen Heinrich Böll, teröristlerin “yardımcısı” olarak tanımlandı.
Franz Beckenbauer 1974 Dünya Kupası kupasını elinde tutuyor.Basın fotoğrafı Baumann/imago
1974'te Federal Cumhuriyet'teki Futbol Dünya Kupası'nda, ardından Alman-Alman düellosu. “Futbol bizim hayatımızdır, çünkü Kral Futbol dünyayı yönetiyor” sözü, Federal Almanya Cumhuriyeti milli oyuncularının söylediği şarkılarla Dünya Kupası'nın marşı oldu. Yakın zamanda istifa eden ve hayatı sadece futboldan ibaret olmayan Willy Brandt futbolla daha az ilgileniyordu, ancak artık tanınmış bir aktör olan oğlu Matthias çok ilgileniyordu. “Güncel Spor Stüdyosu”nda babası için kale duvarına şut atmasına izin verildi.
Eskiden futbolu çok seven Ernst Reuß, yazar ve gazeteci olarak Berlin'de yaşıyor. En son “Ahir zamanlar ve yeni başlangıçlar” kitabını yayınladı. Berlin Savaş Sonrası Hikayeler” Metropol-Verlag tarafından yayınlandı.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese, ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı sunuyor. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
Futbol Almanya'ya geldiğinde henüz dünyaya hakim olmamıştı ve Almanya'da “serbestlik” olarak değersizleştirilip reddediliyordu. O zamanlar jimnastik ve daha fazla askeri tatbikat popülerdi. Futbolun tamamıyla “Alman olmayan” olduğu düşünülüyordu.
İnsanlar İngiltere'deki proleter spora burun kıvırdılar. Yüzyılın başında Yahudiler bu Alman jimnastik kulüplerinin bazılarında hoş karşılanmadığından, özellikle futbol kulüpleri Yahudi vatandaşlar için özellikle çekiciydi. Bayern, kulüp ve Frankfurt'tan Eintracht Yahudiler tarafından ortaklaşa kuruldu. Yahudiler ayrıca DFB'nin kurulmasında da önemli bir rol oynadı.
Yahudi Walther Bensemann özellikle önemliydi. Seyahat etmeyi seven adam, güney Almanya'da çok sayıda futbol kulübünün kuruluşunda yer aldı. İlk uluslararası maçları düzenledi ve Alman Futbol Federasyonu adını ortaya çıkardı. 1920'de, bugün Alman futbol taraftarları için hâlâ “İncil” olan “Kicker”ı da kurdu.
Hitler'in iktidara gelmesinden sadece birkaç hafta sonra Yahudiler sivil kulüplerden çıkarıldı. Tedirgin nüfusun büyük bir kısmının isteyerek takip ettiği acımasız bir rejimin günah keçisi haline geldiler. Bensemann kovuldu. Başarılı bir şekilde İsviçre'ye göç ettikten kısa bir süre sonra 1934'te öldü. Milli takım maçında 10 gol atma rekorunu kıran Yahudi milli oyuncu Gottfried Fuchs da Kanada'ya göç etmeyi başardı.
Açık kaynak
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Yahudi milli forvet Julius Hirsch öldürüldü
Ancak 1943'te Auschwitz toplama kampında öldürülen Yahudi milli forvet Julius Hirsch için işler farklıydı. İki milli oyuncunun portreleri, Kicker spor dergisinin ünlü milli takım albümlerinde bundan böyle yasaklandı.
Hirsch, zamanının en iyi forvetlerinden biri olarak kabul ediliyordu. İki kulüple Almanya şampiyonu olan ilk futbolcuydu: 1910'da Karlsruher FV ile ve 1914'te SpVgg Fürth ile. Hollanda'ya karşı oynadığı ikinci uluslararası maçta, bir maçta dört gol atan ilk Alman milli oyuncu oldu.
Karlsruhe Kickers 1895 takımı ortada Walther Bensemann (topla birlikte) oturuyor. Bu fotoğraf, 25 yıl sonra, 14 Temmuz 1920'de Kicker'ın ilk sayısının ön sayfasını süsledi.Wikimedia Commons
Hirsch'in kaderi savaştan sonra bile uzun süre gizli tutuldu. Ancak onlarca yıl sonra bağımsız spor tarihçileri onu daha ayrıntılı olarak hatırlamaya başladı. Alman Futbol Federasyonu (DFB), 2005 yılından bu yana “Julius Hirsch Ödülü”nü veriyor. Bu ödül özellikle sosyal gruplara karşı dışlanma ve ayrımcılıkla mücadele eden faaliyetlere verilmektedir.
“Bugün Stuttgart spor raporunda KFV dahil büyük kulüplerin Yahudilerin spor kulüplerinden çıkarılması yönünde karar aldığını okudum. Ne yazık ki, 1902'den beri üyesi olduğum sevgili KFV'ye artık ayrıldığımı büyük bir üzüntüyle bildirmek zorundayım. Ama şunu da belirtmek isterim ki, Alman milletinin artık o kadar nefret edilen kırbaçlanan çocuğunda, aynı zamanda dürüst insanlar ve belki de yaptıklarıyla kanıtlanmış ve yüreklerinin kanını dökmüş çok daha fazla ulusal fikirli Alman Yahudisi de var.”
Nazilerin iktidara gelmesinden sadece iki ay sonra, bazıları Yahudiler tarafından kurulan bazı kulüpler, ortak bir bildiride, yeni yöneticilerle “özellikle de “neşeli ve kararlı” çalışmak istediklerini vurgulamışlardı. Yahudilerin spor kulüplerinden uzaklaştırılması.” Kaiserslautern, Frankfurt'tan Eintracht, kulüp ve Fürth, Bayern ve “60'lar” oradaydı. Tarihçilere göre tüm bunlar, Nasyonal Sosyalist hükümetin ısrarı olmadan önceden itaat ederek gerçekleşti.
Julius Hirsch, 1933'teki deklarasyondan kısa bir süre sonra istifa ederek ihraç edileceğini öngördü ve kulübüne şunları yazdı:
Julius Hirsch'ten son yaşam belirtisi
Pek çok aşağılamanın ardından Hirsch, 1938'de intihara teşebbüs etti. Karısı daha sonra en azından çocuklarını kurtarmak için ondan boşandı. Ne kadar çaresiz ve üzücü bir karar! Hirsch'e göre bu, Nazilerin ayrıcalıklı kıldığı “karma evliliğin” sonu anlamına geliyordu.
Şubat 1943'te 50 yaşındaki Julius Hirsch'e “iş görevlerine” ulaşım için ana tren istasyonuna gitmesi gerektiği bilgisi verildi. Oradan Baden'deki diğer on bir Yahudi ile birlikte Auschwitz'e sürüldü ve muhtemelen orada hemen gazla öldürüldü. Artık oradaki giriş kitaplarında adı geçmiyordu.
Son yaşam belirtisi, yalnızca 3 Mart'ta Dortmund'da posta damgası basılan yoldan çekilmiş bir kartpostaldı: “Sevgililer. İyi indim, işler iyi gidiyor. Hala Almanya'da bulunan Yukarı Silezya'ya gelin. Saygılarımla ve öpücükler, Juller'ınız”
Yaşları 22 ve 17 olan iki çocuğu daha sonra Theresienstadt toplama kampına gönderildi. Ancak her ikisi de 7 Mayıs 1945'te Kızıl Ordu tarafından kurtarıldı. Karısı, savaştan sonra tekrar Hirsch adını aldı ancak ölümüne kadar onun trajik kaderi hakkında konuşmadı.
Kızı savaştan sonrasını hatırladı: “1 Mart 1943'te babam Julius Hirsch'i Karlsruhe'deki ana tren istasyonuna götürdüm ve oradan normal bir tren kompartımanına nakledildi. Hayatımın en korkunç deneyimlerinden biriydi. Işıl ışıl güzel bir gündü. O gün güneşin nasıl parladığını bugün bile anlayamıyorum! Onu bir daha göremeyeceğimize inanmıyorduk. (…) Almanya'ya bağlıydı, Birinci Dünya Savaşı'ndaki kardeşleri gibi Almanya'dan yanaydı. Kendisine böyle davranılacağını hiç düşünmemişti.”
Hirsch'in 1950'de Karlsruhe Bölge Mahkemesi tarafından öldüğü ilan edildi. Aynı zamanda 3.450 DM tutarında “tazminat” da ödendi. Sınır dışı edilmeden sorumlu Gestapo şefi gibi faillerin çoğu, savaş sonrası Almanya'da kariyer yaptı.
Münih Olimpiyat Stadı'nın açılışı vesilesiyle Federal Almanya Cumhuriyeti ile SSCB arasında dostluk maçı. Gottfried Fuchs davet edilmedi.imago
Hayatta kalanları davet et? DFB bir “emsal” yaratmak istemedi.
1972'de eski milli teknik direktör Sepp Herberger, hayatta kalan son kişi Gottfried Fuchs'u DFB'nin konuğu olarak Münih Olimpiyat Stadı'nın açılışı vesilesiyle uluslararası bir maça davet etmek istedi. Aralarında bazı eski Nazilerin de bulunduğu DFB Başkanlığı, bir “emsal” yaratmamak adına bunu reddetti.
Bununla birlikte, yıl aynı zamanda bir ayrılışı da işaret ediyordu. Hayalperestlerin zamanıydı. İnsanlar daha iyi bir Almanya'ya inanıyordu. 1972'de en güzel futbol olması gereken futbol Alman milli takımı tarafından oynandı. O dönemi hâlâ hatırlayabilenler için, o dönemde Netzer, Breitner ve Co.'yla oynanan futbol, her ne kadar Dünya Kupası şampiyonluğu 1974'te kazanılmış olsa da, her şeyin ölçüsü olmaya devam ediyor.
Willy Brandt'a karşı güven oylamasından iki gün sonra, 1972'de Wembley Stadyumu'nda oynanan maç ve ardından gelen Avrupa Şampiyonası unutulmaz olmaya devam ediyor. İyi ve güzel kazanıyor gibiydi.
“Kimse Allah'ın önüne geçemez. Gelsenkirchen'in bazı duvarlarında “Sadece Libuda” yazıyordu. Stan Libuda top sürme becerileriyle ünlüydü. Rio Reiser aynı zamanda grubu Ton Steine Scherben ile birlikte şarkı söyledi: “Bizi ayıran duvarları yıkalım. Millet bir araya gelin, tanışın.”
Ancak Mao posterinin altında “Peking-Rundschau” ile poz veren futbolcu Paul Breitner, grubun kendisine “No Power for Kimse” albümünü göndermesi nedeniyle Berlin-Kreuzberg'deki Ton-Steine-Scherben-WG'ye geldiğinde Futbolla hiç ilgisi olmayan Rio Reiser derin bir uyku çekti.
Reinhard “Stan” Libuda Schalke 04 formasıylaimago
Ticaret, skandallar, nefret söylemi
Başka bir bağlamda Rio Reiser (neredeyse vizyon sahibi) şunu yazdı: “Rüya bitti”. Romantik futbol hayali artık bitmiş gibi görünüyor. Günümüzün parlak futbolu hakkında heyecanlanmak zor.
Ticarileşme aslında o dönemde başladı. 1971 yılında Bundesliga maçlarının “satıldığı” Bundesliga rüşvet skandalı manşetlere taşındı. Sonuç olarak küme düşen Offenbacher Kickers kulübünün başkanı Horst-Gregorio Canellas, skandalı kayıtlı telefon görüşmelerini kullanarak ortaya çıkardı.
Bu aynı zamanda çoğunlukla milli oyuncuların saç stilleri hakkında yorum yapan birçok “nefretçinin” de zamanıydı. O zamanlar hâlâ Deutsche Bundespost'taydı ve henüz internet yoktu. Milli antrenör Helmut Schön mektupları topladı. İnsanlar 1954 dünya şampiyonunun kusursuz saç kesimini geri istiyordu. İnsanlar 1974'teki oyuncuların ten rengine sahip olmayı dilerken, bugün de benzer bir şey internette dolaşıyor.
O zamanlar yalan haberden söz edilmiyordu ama “hain” Brandt'la uğraşmak bugün kesinlikle nefret söylemi olarak tanımlanacaktı. O dönemde bile Bild gazetesi bu konuda özellikle öne çıkıyordu. Başlıca kurbanlardan ikisinin daha sonra Nobel Ödülü sahibi olduğu açıklandı: Varşova Gettosu Anıtı'nın önünde diz çöktükten sonra “hain” olmakla suçlanan Willy Brandt. Ve Bild gazetesinin RAF hakkındaki kampanya benzeri haberlerine öfkelenen Heinrich Böll, teröristlerin “yardımcısı” olarak tanımlandı.
Franz Beckenbauer 1974 Dünya Kupası kupasını elinde tutuyor.Basın fotoğrafı Baumann/imago
1974'te Federal Cumhuriyet'teki Futbol Dünya Kupası'nda, ardından Alman-Alman düellosu. “Futbol bizim hayatımızdır, çünkü Kral Futbol dünyayı yönetiyor” sözü, Federal Almanya Cumhuriyeti milli oyuncularının söylediği şarkılarla Dünya Kupası'nın marşı oldu. Yakın zamanda istifa eden ve hayatı sadece futboldan ibaret olmayan Willy Brandt futbolla daha az ilgileniyordu, ancak artık tanınmış bir aktör olan oğlu Matthias çok ilgileniyordu. “Güncel Spor Stüdyosu”nda babası için kale duvarına şut atmasına izin verildi.
Eskiden futbolu çok seven Ernst Reuß, yazar ve gazeteci olarak Berlin'de yaşıyor. En son “Ahir zamanlar ve yeni başlangıçlar” kitabını yayınladı. Berlin Savaş Sonrası Hikayeler” Metropol-Verlag tarafından yayınlandı.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir gönderidir. İle Açık kaynak Berlin yayınevi, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese, ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı sunuyor. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.